Het is, denk ik, rond vijf uur ’s ochtends wanneer ik wakker wordt. Ik blij in bed liggen en wacht geduldig op wat komen gaat. In de verte hoor ik het al, het is een aankondiging. Vogels fluiten in de verte en, ja hoor, daar is “onze” merel! Hij zingt uit volle borst als in een koor, en in wisselzang hoor je “onze” merel, en in de verte al die andere vogels. Een prachtige aankondiging voor het komende Licht.
En zodra de zon zich een stukje laat zien zijn ze allemaal weer stil. De dag is echt begonnen.
Soms heb je dat van die àha momentjes. Van die momenten waarin dingen opeens op hun plaats vallen. Gisteren lazen we namelijk een stukje uit ons dagboekje en het ging over een Psalm van David, in de psalm staat een stukje over dat God je nieren ’s nachts onderwijst. Ik kijk terwijl ik lees naar mijn beide puberdochters, die trekken een raar gezicht, en ook ik vind het gek in de oren klinken.
Er wordt uitgelegd, dat wanneer je leest in de Bijbel dat er over nieren wordt gesproken het wellicht ook over nieren gaat, maar een diepere symboliek en dus betekenis heeft. De nieren worden genoemd wanneer het over het diepst, meest innerlijke van de mens gaat, dus eigenlijk wie je echt als persoon bent, je ziel zeg maar.
En opeen begrijp ik ook Psalm 139 beter wanneer het gaat over “U was het die mijn nieren vormde, die mij weefde in de moederschoot“. In Psalm 16 gaat het over ’s nachts onderwijzen van de nieren en dus gebeurt er heel veel wanneer je slaapt, dan fluistert God je van alles in het oor die je, als mens beter en meer jezelf maken, dat door slapen en dromen soms puzzelstukjes op hun plaats vallen.
Bij mij is dat momenteel aan de orde, dromen die meer betekenis krijgen en ik beter kan begrijpen doordat het een puzzelstukje is. Een fluistering van God zodat je steeds meer de mens wordt die hij vanaf het begin van je leven voor ogen had. De mens die je hoort te zijn.
Wanneer je ontwaakt zo vroeg in de ochtend kun je opeens Het Licht zien
Roar of Love 