Laat los en wees stil

Hoe ervaar je God meer in je leven en hoe kun je dat vasthouden is de vraag in de Bloghop van de maand maart. En dat is best wel een hele grote geloofsvraag. En ook één die niet zomaar te beantwoorden is, ik denk dat er niet één antwoord op is.
Voor iedereen is het waarschijnlijk anders maar laat ik maar gewoon vertellen hoe het bij mij gaat.

Wanneer het stil wordt in huis, en dat zijn de momenten dat of iedereen op bed gaat of iedereen is naar school en werk en ik alleen thuis ben, dan wordt het redelijk stil in mij. En met stil bedoel ik absoluut niet dat er geen geluid is. Vaak zet ik muziek op waarbij ik kan zingen, woorden die mijn hart en ziel raken, juist omdat die liederen mijn verhaal zijn, en daardoor dichter bij God brengen. Muziek heeft heel erg die uitwerking op mij. Ik sta dan even wat dichter bij God en heb zelf ook het idee dat door het zingen van juist die muziek ik een groter bereik heb en ook echt mooier zing.

Echt stil worden is voor mij heel erg moeilijk, met een constante gedachtenstroom die als een hogesnelheidstrein door mijn brein reest, soms bijna op hol geslagen en niet te stoppen, is juist muziek de remedie om mij stil te zetten.

Afgelopen zomer heb ik een reis naar Taizé mogen maken en heb daar echt rust mogen ervaren. Daar is een snaar geraakt die ik hier in mijn omgeving niet kan vinden en mij ook met een soort heimwee laat zitten. De rust kun je vinden in de kerk daar, absoluut niet op de rest van de omgeving aangezien daar dan meer dan 3000 jongeren rondlopen, wat mij eerst een ongelooflijk unheimisch gevoel gaf, ik liep daar gedesillusioneerd rond. Maar tijdens de kerkdiensten, waarvan er drie op een dag zijn, ervaar je die rust. De stilte is eerst gevoelsmatig zo vreselijk lang, de tijd sleept tergend voort. Maar uiteindelijk is de stilte te kort. Je went eraan en het is echt heerlijk! Zo stil, terwijl ik eraan terug denk ontroerd het me gewoon weer. Juist doordat er zoveel mensen in die kerk zitten die stil zijn, ervoer ik een serene energie in de stilte. Onbeschrijfelijk eigenlijk.

Je kan die momenten niet vasthouden en dat moet je ook niet willen, God moet deel worden van je dagelijks leven ieder moment van de dag, het is een manier van leven die je je moet aanwennen. Zoals je tegen iedereen in je huis goedemorgen zegt, zeg je eerst goedemorgen tegen God. Ik dank God dat ik weer een goede nachtrust mocht hebben en weer gezond mag ontwaken en door de dag heen blijf ik in gesprek met God, op mijn manier wandel ik met God, hij is bij elk moment en wanneer ik hulp nodig heb vraag ik dat, wanneer iets goed is gegaan dank ik God. En zoals ik bij het opstaan God groet, dank ik God voor iedere dag, aan het einde van elke dag. En soms ervaar ik iets, maar heel vaak niet en dat hoeft ook niet ik weet dat Hij bij me is. Dat heeft Hij beloofd!

Wanneer je een bijzondere ervaring hebt verlang je daar steeds weer naar en zou je inderdaad willen dat het altijd zo bleef, maar dat is niet de bedoeling

Dit is een schilderij van mij, door mij geschilderd, een schilderij van heel wat jaren geleden. Toen ik dit schilderij schilderde had ik helemaal geen bedoeling met wat er op het schilderij staat. Maar het geeft heel goed weer wie ik ben en wat ik verlang. Ik verlang een te zijn met de schepping, ik sta alleen, maar zo voel ik me niet. Ik kan alleen niet goed genieten van de prachtige natuur als ik angstvallig de vlieger blijf vasthouden het geeft me namelijk geen vrijheid, om echt te kunnen genieten moet ik loslaten pas dan kan ik vrij zijn en zien wat God mij wil laten zien. Ik moet de controle los laten en mij overgeven aan God.

Gewoon stil zijn en weten dat Hij God is

Met deze blog doe ik mee aan de bloghop voor de maand maart deze maand verzorgd door Wendy Born http://christenleven.blogspot.nl/2018/03/god-ervaren-in-je-leven-bloghop-maart.html

Advertenties

Geboortedag

Vandaag is het dan mijn geboortedag, al voor de 42ste keer. Wat vliegt de tijd toch ontzettend hard, ongelooflijk dat het al weer zo lang geleden is.

Wanneer je in de Bijbel zoekt naar een verhaal over een verjaardag kan je lang zoeken. Voor zover ik weet staan er maar twee in. En dat zijn nou niet de bepaald de feestjes waarvan je denk, hè gezellig! Het zijn namelijk de verjaardagen van twee afschuwelijke heersers namelijk de Farao die op zijn verjaardag de bakker laat onthoofden. En de verjaardag van Herodes Antipas die het hoofd van Johannes de Doper op een zilveren schaal presenteert aan de dochter van Heriodias als gift omdat zij zo mooi voor hem had gedanst op z’n verjaardag! Bizarre parties!

In de geschiedenis worden er wel feesten gehouden maar meer ter eer van God. En dat is misschien ook wel waarom bepaalde stromingen hun verjaardag niet vieren.

Maar wij zijn het wel gewend te doen. Niet zo zeer om onszelf te vereren. Maar om dit te delen met de mensen die je lief zijn. En vooral vanuit dankbaarheid, dat je weer een jaar is gegeven. Want zo vanzelfsprekend is dat niet. Naarmate je ouder wordt zie je ook mensen om je heen wegvallen. Juist omdat je zelf ook ouder wordt begint dat meer en meer op te vallen. Dat het niet iedereen is gegeven een lang en gezond leven te leiden.

Daarom moet je je bewust zijn van je plek op de wereld. Iedere dag dankbaar zijn dat je er weer een dag bij krijgt en die dag dan ook echt leven! Dingen doen waar je van houdt op een plek waar je gewaardeerd wordt, en je gewaardeerd voelt. Echt present zijn iedere dag! Want het leven is een groot cadeau!

Verjaardagsliedje

Vandaag is het de dag

om nooit meer te vergeten.

De Here God heeft jou

al weer een jaar gespaard.

En daarom is het feest

en zijn er mooie slingers.

Jij krijgt de kadootjes

en wij een stukje taart.

Wij wensen jou van harte

in je nieuwe levensjaar

Gods zegen en nabijheid toe

en zingen met elkaar:

Het aller-, allerbeste,

het ga je reuzegoed

bij alles wat je leren mag

en alles wat je doet.

Hieperdepiep hoera!

In de gloria!

Rabbi

Eind vorige week ontvingen wij het bericht van het overlijden van ” onze lieve dominee”, zo noemde mijn oudste dochter de dominee, Jan Peters, vroeger liefkozend en dat is binnen onze familie altijd gebleven. Na een heel kort ziekbed is hij op zijn laatste pelgrimage gegaan. Afgelopen zaterdag hebben we afscheid kunnen nemen en nu een paar dagen daarna denk ik terug aan de tijd dat hij dominee was en kom ik tot besef dat hij mijn rabbi was, mijn meester in mijn ontwikkeling en vorming tot de Christen die ik ben vandaag. Toen ik 18/19 jaar oud was heb ik hem leren kennen en heb veel catechese gevolgd bij hem, en zijn vrouw Lia.

Ik heb heel veel beleefd en ook veel mogen delen samen met mijn man en later mijn gezin. Ik heb catechese bij hem gevolgd, belijdeniscatechese, hij heeft ons getrouwd en onze dochters gedoopt. Er zijn veel geloofsgesprekken geweest en van hem heb ik geleerd de diepere lagen in de verhalen van de Bijbel te vinden.

Maar als ik alleen dit zou vertellen zou ik hem tekort doen.

Toen ik de rouwkaart van Jan zag viel me mijn oog gelijk op de tekst op de rouwkaart. Een hele mooie tekst hoor daar niet van maar vond het wel een wonderlijke voor op een rouwkaart, namelijk:

Exodus 23:20 -” Ik stuur een Engel voor jullie uit om je op je tocht te beschermen en je naar de plaats te brengen die ik voor jullie bestemd heb”-

Waarom zou je die tekst toch uitzoeken voor je kaart, de meeste teksten die je voorbij ziet komen is vaak een mooie Psalm of een tekst uit het Nieuwe Testament een tekst van Jezus of.. nou ja waarom zo’n oude tekst gericht naar het volk Israël.

Maar zoals ik heb geleerd moet ik voorbij de tekst kijken en lezen, en dus ga ik thuisgekomen op onderzoek uit. Ik lees de tekst in verschillende vertalingen en lees een stukje verder, in onze eigen bijbel de NBG vertaling staat het volgende:

Exodus23:21 Neem je voor hem in acht, gehoorzaam hem zonder tegenspreken, want hij handelt in mijn naam en zou jullie je opstandigheid niet vergeven.  Handelt in mijn naam staat er, alleen in de andere wat oudere vertalingen, bijvoorbeeld de King James, die nog wat dichter bij de oorspronkelijk tekst liggen staat dit:

21 Beware of him, and obey his voice, provoke him not; for he will not pardon your transgressions: for My Name is in Him.

Dat staat ook in de Statenvertaling: -“Want Mijn Naam is in het binnenste van Hem. 

Dat is een bijzondere zin toch, Hem is ook nog met een hoofdletter geschreven, zou het een gewone Engel zijn geweest die het volk heeft begeleidt. Na het lezen van deze teksten denk ik niet ,en ik denk ook dat juist daarom Jan Peters deze tekst heeft uitgezocht. Het was Jezus die hen begeleide, Hij loopt als een rode draad door de Bijbel, hij is de Alpha en de Omega het begin en het eind, de naam van Jezus betekend ook: Jahweh is redding. Want Mijn Naam is in het binnenste van Hem.

In het nieuwe testament verteld Jezus toch ook: Ik ga heen om u een plaats te bereiden.  Dan is de cirkel weer rond van het begin tot het eind. Jezus is De Weg.

Je leven is een een weg een pelgrimage zei Jan zo mooi, een tocht die je moet afleggen maar er gaat iemand voor je uit die je een plaats bereid en en je zal beschermen op je tocht en je zal brengen naar de plaats die voor je bestemd is. Want het is niet alleen maar een tocht er is ook een aankomst!

(Dit is overigens een Iona lied niet Taize zoals boven het lied vermeld staat)

Kleine vriendin

Ik weet nog goed het moment dat ik het besloot, en dat ik het aan mijn familie vertelde dat wij een hond gingen kopen. Na veel research over wat voor hondje bij mij zou passen was ik eruit dat het een Maltezer zou worden, lief, aanhankelijk, makkelijk iets te leren, rustig en niet een hond waarmee ik kilometers zou moeten afleggen per dag.

De ogen van mijn familie spraken boekdelen: wat moest ik nou met een hond! Ik had geen ervaring met een hond, en honden stinken, en blaffen constant. En dan nog wat, de hond mocht bij geen van hen naar binnen. Nou ja dat wisten we dan maar.

Nu de kleine Mira (van Mirakel/wonder) al inmiddels bijna 10 jaar bij ons is, (en in hondenjaren al bij 70) is er veel verandert.

We kunnen ons geen leven zonder dit kleine knuffelbeertje meer voorstellen. En!… ze mag bij iedereen in huis. Ze zijn gek op dat kleine lieve schepseltje. En het mooie is, ze blaft eigenlijk nooit en ze verhaart niet en ze ruikt altijd lekker… behalve uit haar bek….. 

Mijn dochter vroeg me onlangs, hoe oud wordt Mira nu ook al weer. Toen ik  haar vertelde dat ze al bijna tien wordt, werd ze een beetje verdrietig, deze honden kunnen 15 tot 20 jaar oud worden en die afgelopen 10 zijn al zo snel gegaan. We moeten er niet aan denken dat we haar nu al zouden moeten missen.Ze is deel van ons gezin , maar ook zeker van onze familie geworden. Ze hoort er gewoon bij. Ik noem haar ook altijd gekscherend mijn derde, erg harige kind

In de Bijbel worden huisdieren eigenlijk niet genoemd. Ik denk, dat ook mede dóór Fransiscus van Asisi de mensheid weer een andere kijk op dieren heeft gekregen. En ze ook een belangrijke plek in onze maatschappij hebben gekregen. Ik denk persoonlijk dat het ook voor ieder kind belangrijk is een dier te hebben. Iemand waar zij “de verantwoordelijkheid” voor hebben. Iemand die altijd naar ze luistert, en iemand die onvoorwaardelijk van ze houdt.

Hoe ik er ook bij loop of wat voor humeur ik ook heb, of ik ziek ben of wat dan ook, Mira heeft altijd tijd voor me en neemt me zoals ik ben.

Ik zie op verschillende fora wel eens de vraag voorbij komen of onze geliefde huisdieren ook in de hemel komen. Daarover is eigenlijk niet echt iets duidelijks te vinden.

Er staan wel teksten over de nabije toekomst wat er gebeurt wanneer God alles weer gaat veranderen, een tekst over schepsels.    

 In Romeinen 8:19-21 lezen we.

Want het schepsel, als met opgestoken hoofde, verwacht de openbaring der kinderen Gods.

Want het schepsel is der ijdelheid onderworpen, niet gewillig, maar om diens wil, die het der ijdelheid onderworpen heeft;

Op hoop, dat ook het schepsel zelf zal vrijgemaakt worden van de dienstbaarheid der verderfenis, tot de vrijheid der heerlijkheid der kinderen Gods. 

Wij zijn niet de enige schepselen van God, de dieren zijn ons voor gegaan. En geven ons zoveel meer in dit leven. Het dierenrijk zit zo mooi in elkaar alles klopt. Ik denk dan aan de belofte in de Bijbel over de nieuwe Hemel en de nieuwe Aarde 

Openbaring 21:4

En God zal alle tranen van hun ogen afwissen; en de dood zal niet meer zijn; noch rouw, noch gekrijt, noch moeite zal meer zijn; want de eerste dingen zijn weggegaan.

God zal alles weer maken zoals het was voor de zondeval, toen waren de dieren er het eerst. Zullen we ze weer zien….ik denk het wel

Tussen Oud & Nieuw?

Heb je dat ook wel eens dat je onrustig op bed ligt en niet kan slapen omdat er van alles door je hoofd spookt. De één heeft er waarschijnlijk wat meer last van dan de ander. Maar ik praktisch nooit! Ik lig en ik slaap, dat is het eigenlijk altijd. Maar heel soms kan ook ik de slaap niet vatten. Drukte om mij en in mij zorgt daarvoor. En ik krijg soms de raarste gedachten. En heel héél soms denk ik aan dood gaan en wordt er dan helemaal beroerd van en zelfs bang.

Nu is het nieuwe thema van Oud naar Nieuw bij de bloghop, en terwijl ik de lichte paniek nog voelde in bed over dood gaan, ploepte opeens die bloghop in mijn hoofd! Dat is het! Van oud naar nieuw. Ik viel gelijk in slaap

25 december 2017 was ik begonnen met schrijven van deze blog. En nu nog geen maand later zijn er al weer dingen gebeurt waarvan je echt met je neus er nogmaals op gedrukt wordt hoe kostbaar en kwetsbaar het leven is.

In de Bijbel staat “wees niet bang”  365 keer, voor elke dag een reminder dat je moet leven in vertrouwen en dat je iedere seconde moet beseffen dat het leven een mooi geschenk is. En dat alles waar je bang voor kán zijn het niet waard is. Maar zelfs op het allerlaatste moment van Jezus’ leven was ook Hij bang, zelfs zo bang dat hij bloed zweette. (Lucas 22:44)
Tussen oud en nieuw, daarin bewegen wij ons nu, het oude lichaam, het nieuwe lichaam, de oude hemel en aarde, en de nieuwe hemel en nieuwe aarde.

Wij leven in het NU!

Forever Young, zong ik, tot in de treure toen ik jong was, ik wou niet ouder worden, ik wou voor altijd hier op aarde leven.  Nu zo’n dertig jaar verder weet ik beter, en sta ik er heel anders in. Ben niet meer dezelfde ik voel me heus nog wel jong. Maar geestelijk ook veel ouder. Door alles wat je meemaakt kan je ook niet weer terug naar het onbezorgde en is je kijk verandert.  Het leven en tijd zoals we vanmorgen in de dienst bij de bijbellezing hoorden is als een klapnet dat op je valt, en verwondert zie je dat de jaren zo snel voorbij zijn gegaan.

Gisteren werd ik opeens getroffen door het lied van Anthony and the Johnsons gezongen door Ahnoni een transgender met een bijzonder falset stemgeluid. Het lied: Hope there’s  someone, gaat volgens mij over iemand die stervende is en bang is voor het hiernamaals en alles wat er tussen in zit. En vooral bang om het alleen te moeten doen. Ik vond en vind het een prachtig ontroerend lied. Ik hoop ook dat wanneer dat moment daar is, we ons niet alleen voelen. En dat de woorden “Wees niet Bang” nog meer betekenis mogen krijgen.

Dat wij dan vol vertrouwen het oude kunnen loslaten en met open handen naar Het nieuwe mogen gaan.

Antony and the Johnsons – Hope There’s Someone
Hope there’s someone who’ll take care of me

When I die

Will I go?
Hope there’s someone who’ll set my heart free

Nice to hold

When I’m tired
There’s a ghost on the horizon

When I go to bed

How can I fall asleep at night?

How will I rest my head?
Oh I’m scared of the middle place

Between light and nowhere

I don’t want to be the one

Left in there

Left in there
There’s a man on the horizon

Wish that I’d go to bed

If I fall to his feet tonight

Will allow rest my head
So he’s hoping I will not drown

Or paralyze in light

And godsend I don’t want to go

To the seal’s watershed
Hope there’s someone who’ll take care of me

When I die

Will I go?
Hope there’s someone who’ll set my heart free

Nice to hold

When I’m tired

Met deze blog doe ik mee aan de bloghop deze keer bedacht door Marc Volgers van

https://gloriaenkyrie.wordpress.com/2017/12/04/tussen-oud-en-nieuw-thema-bloghop-december-2017/

Altijd in Mijn gedachten

Zomaar een ochtend naar het werk.

Vandaag weer naar Dokkum. Wanneer ik ’s ochtends de deur van ons huis achter me dicht trek denk ik: “He bah! IJs op de ruiten van mijn auto nu moet ik ook nog krabben!”

Auto snel aan, blazers op tien, achterruitverwarming aan en dan toch maar even de ruiten aan de beide zijkanten krabben, terwijl ik driftig aan het krabben ben bedenk ik me wederom dat ik een evaluatie/functioneringsgesprek heb. Ik heb altijd een gruwelijke hekel aan dit soort gesprekken, kan er niet zo goed over. En mensen kunnen met hun woorden altijd zo hard raken en komen op die momenten dubbel hard binnen, en dan zit ik toch best wel vaak te huilen. Echt vreselijk, het is niet nodig want zo is het ook niet bedoeld maar ik kan er op die momenten ook niks aan doen. Best wel gênant, vind ik het soms.

Maar goed terwijl ik inmiddels klaar ben met krabben, en de ramen voor en achter al lekker schoon zijn, denk ik: “Wat kan me nou gebeuren joh, ik moet meer vertrouwen in mezelf hebben en God is er altijd bij”. Dat zeg ik ook tegen mijn kinderen en nu is het tijd dat ik ook eens tegen mezelf zeg! “Heb vertrouwen”!

Terwijl ik inmiddels al over de centrale as naar Dokkum rij zie ik eerst prachtig de zon achter de wolken tevoorschijn komen om net zo snel weer achter de  dikke wolkendeken te verdwijnen. “Hè jammer!” denk ik. Ik kan altijd zo intens van die prachtige luchten genieten, als opeens voor mij een schitterende regenboog opdoemt en op de radio “Always on My Mind” in de uitvoering van de Pet Shop Boys begint te spelen. En net wanneer ik me bedenk wat er in dat liedje wordt gezegd qua tekst voel ik de warmte van de zon in mijn nek.

Een felle  warme zon, die muziek en regenboog ontroeren mij. Dit is voor mij een glimlach van God, een bevestiging.

Hij is er altijd bij. “You are Always on my Mind”. Terwijl ik verder luister naar de tekst, denk ik dit is ook wel op toepassing van mij naar God toe, altijd in mijn gedachten, altijd in gesprek maar niet altijd op God vertrouwen. De aandacht geven die hoort.

Het staat meermalen in de Bijbel

Ik ben een kind van God

Galaten 3 vers 26

Ik ben de plaats waar Gods Geest woont

1 Korintiërs 6 vers 19

Ik ben Gods kunstwerk

Efeziërs 2 vers 10

Ik heb complete vergeving ontvangen

1 Johannes 1 vers 9

Ik ben geschapen naar Gods beeld

Efeziërs 4 vers 24

Ik ben geliefd

Romeinen 5 vers 8

Wat meer vertrouwen hebben in wat er op mijn pad komt. Ik ben altijd in Zijn gedachten. Dat is een mooie gedachte, één die rust geeft (het gesprek ging trouwens prima!😉)

Lichtjes in een Lied

We zijn al weer de maand november en dus nu al weer tijd voor een nieuwe bloghop. Meestal wacht ik tot bijna op de deadline. Dat werkt voor mij namelijk prettig, een beetje druk vind ik dan wel oké. Maar dit nieuwe thema raakt gelijk. Bloggen over een lied.

Over 1 lied wat belangrijk voor je is. Dat is iets wat ik al meerdere keren heb gedaan. Een blog schrijven geïnspireerd op een lied en daarmee vaak ook gelijk een bijbeltekst. En dus moet ik even nadenken. Wil ik iets vertellen over een lied dat ik al heel lang ken en al veel voor mij heeft betekend of…..

Nee dat doe ik dus niet. Aankomende december mag ik weer gaan zingen en ik ben samen met mijn duo zangeres en gitariste al flink bezig geweest om liedjes daarvoor uit te zoeken. En omdat degene waarmee ik zing anders in het geloof staat als ik is het ook leuk om liedjes uit te zoeken die niet zo voor de hand liggen, en dat maakt het ook interessant. En geeft daarmee ook weer een heel andere kijk op mijn eigen geloof.

Ik ben nu de 40 gepasseerd en kijk uiteraard net als iedereen wel eens even terug op het leven en daarmee ook gelijk mijn geloofsleven. Het is eigenlijk nog steeds hetzelfde maar er zijn dimensies aan toegevoegd. Mede door gesprekken met anders denkenden en ook mede gelovigen. Dat vind ik heel mooi en kostbaar. Er is zoveel diepte aan mijn geloof toegevoegd en daarmee ook meer bevestiging in het geloof, het gevoel wordt alleen maar meer en meer versterkt.

Zo kwam ik een liedje tegen van Matthijn Buwalda en Stef Bos, een bijzondere samenwerking. En een prachtig lied met heel veel diepgang.

Het lied verteld de geboorte van Jezus maar ook zoveel meer. Het verteld het verhaal van ons mensen. De zoektocht die wij maken in ons leven, onze zoektocht naar God, om Thuis te kunnen komen. Soms is Hij er overduidelijk en soms kun je Hem even niet vinden. Dan zijn wij zoekenden, we zwerven, die soms even een Lichtje in de Mist van deze wereld kunnen vinden.

Want Hij is onbereikbaar, dichtbij, mij.

Handelingen 17:27

Met deze blog doe ik mee aan de bloghop van september-oktober deze keer is het thema “blog met een lied” bedacht door Heleen van de blog:

http://www.groeiblog.com/blog-met-een-lied/