–Ik wil zijn als mos, voedsel gevend voor de ander
Mos-
Lume
Ik houd er altijd erg veel van om woorden die mij onbekend in de oren klinkt ouderwets op te zoeken in een woordenboek of encyclopedie.
Wanneer ik Lume op zoek krijg ik drie verschillende betekenissen namelijk: •Licht• , •Volk• & •Wereld•, en dat raakt mij. Lume is namelijk een nieuwe organisatie. Een organisatie van Lichtdragers. Een groep mensen, vrouwen, die het Licht willen uitdragen en willen delen met mensen.
De naam kon niet beter gekozen worden.
Lume is namelijk een groep mensen, een volk, die het Licht, het Licht der Wereld willen uitdragen en delen met de mensen, dus met de Wereld.
En onwillekeurig moet ik weer aan die tekst denken die Nelson Mandela uitgesproken heeft
-Onze diepste angst is niet dat wij onvolmaakt zouden zijn, Onze diepste angst betreft juist onze niet te meten kracht. Niet de duisternis, maar het Licht in ons is wat we het meeste vrezen.
Wij vragen onszelf af: Wie ben ik om mezelf briljant, schitterend, geweldig te achten? Maar wie ben jij om dat niet te zijn? Je bent een kind van God! Je onbelangrijk voordoen bewijst de wereld geen dienst. Er is niets verlicht aan je klein te maken opdat andere mensen zich bij jou niet onzeker zullen voelen.
Wij zijn bestemd om te stralen zoals kinderen dat doen. Wij zijn geboren om de glorie Gods die in ons is te openbaren. De glorie is niet slechts in enkelen, maar in ieder mens aanwezig.
En als wij ons licht laten stralen geven we onbewust andere mensen toestemming hetzelfde te doen. Als wij van onze eigen angst bevrijd zijn bevrijdt onze aanwezigheid vanzelf anderen.-
geef het Licht door, straal, wees Lume!
Voor meer informatie:
https://wijzijnlume.nl/aboutlume/
Authenticiteit
Authenticiteit ik vind het een prachtig woord en hou van de betekenis.
Dit staat erover in het woordenboek: Authenticiteit is de mate waarin iemand trouw is aan zijn eigen persoonlijkheid, geest, of karakter, ondanks externe krachten en invloeden.
Ik heb altijd gedacht dat ik dat was, en heb ook altijd een houding gehad van, “what you see is what you get”. In grote lijnen is dat ook wel zo, maar je ontkomt er niet aan dat wie je laat zien enigszins gevormd wordt. Door achtergrond, en allerlei andere invloeden in je leven. Waardoor je houding naar de ander toe misschien toch niet meer zo authentiek is als je dacht.
In het dagelijks leven zie ik het ook, wij vragen bepaald gedrag en corrigeren de hele dag kinderen waarvan wij vinden dat ze zich niet gedragen zoàls het hoort.
Ik bedoel, natuurlijk bepaalde normen en waarden mee geven, respect voor de ander hebben dat zijn zaken die ze helpen zich makkelijker te handhaven. Maar ook om ze klaar te stomen in een maatschappij die wij voor een groot deel verafschuwen, een maatschappij met hoge druk waardoor mensen burnouts krijgen, zelfs zie ik al overspannen kinderen.
Waarom doen we dit toch, en blijven we dit doen?
Ik ben misschien wel enigszins mezelf, en blijf me afzetten tegen de gevestigde orde. Ik ben het vaak niet eens, en zeg dat ook gewoon als me iets niet zint. Of wanneer ik iets gewoon onzin of stom vind, totaal geen toevoeging aan het onderwijs, of wat en waar dan ook. En dat valt niet altijd in goede aarde. Hoe je het wend of keert die ervaringen hebben ook mij anders gevormd, voorzichtiger geworden, en meer en meer mijn authenticiteit daardoor verloren. Dat heb ik ook zelf laten gebeuren natuurlijk, ik was er zelf bij.
Ik wil weer authentiek zijn, degene die ik hoor te zijn. Ik wil zijn wie ik ben, doen wat mij energie geeft en vooral waar ik heel blij van wordt. Dat horen we ook door te geven aan onze kinderen.
Authenticiteit stamt af van het Griekse woord “Authentikòs”. In het Latijn is het verwant aan het begrip auctor, dat initiatiefnemer, maker of schepper betekent. Hieruit blijkt dat niet alleen het product op zich origineel moet zijn om het authentiek te noemen maar dat de maker ook een grote invloed daarop uitoefent.
Ik ben een maker, een schepper, ik krijg energie van scheppend bezig zijn, en dat kan van alles zijn, creatieve ideeën, onderwijs & kunstprojecten bedenken, schrijven, schilderen, zingen en ga zo maar door. Dat kost geen moeite, geeft energie, dat zorgt ervoor dat ik door kan gaan, het blijft stromen en nieuwe ideeën blijven borrelen.
Ik wil niet zeggen dat wat ik nu doe niet bij mij hoort, want ook wat ik nu doe daar wordt ik blij van, ik geniet van het contact met de kinderen en dat ik op mijn manier iets voor hen kan betekenen, qua uitleg, vereenvoudigen, helpen relativeren, helpen om zichzelf te zien hoe ik hen zie! Als prachtige lieve kinderen met ongekende talenten, hen helpen zo authentiek mogelijk te blijven want dan zijn ze zo mooi!
Het leven geeft je soms een ander pad dan jij dacht te gaan, een onverwachte kruising met een stopbord op de weg. De weg die je dacht af te leggen. Welke kant gaat het op…..
Gisteravond toen ik in bed lag dacht ik plots aan de gelijkenis van de rijke man die zijn knechten allen talenten geeft, de eerste geeft hij vijf, de volgende drie en de laatste geeft hij één talent, ze doen er allemaal wat mee maar die laatste, die stopt het in de grond, omdat hij bang is het kwijt te raken en hiervoor gestraft zal worden. En ik dacht opeens ik doe nu net als die laatste knecht. En ik zal wel niet de enige zijn die dat doet. Dat we hetgeen waar we energie van krijgen, plezier in hebben, en waarschijnlijk goed in kunnen worden of al zijn, wegstoppen, kiezen voor een veiligere weg, stabieler ook.
Dat we onze beslissingen mede laten beïnvloeden door wat een ander ervan vindt is natuurlijk ook niets nieuws. Ook ik sta te shaken als ik bijvoorbeeld moet zingen, of in een grote groep een vraag moet stellen, een hartslag van boven de 100 is niet iets geks dan, en constant naar de wc moeten hoort er vaak ook bij.
De grootste criticus is vaak niet eens de ander is, maar dat zijn we zelf. En ook dat geeft niks, maar het moet je niet verstijven en het er dan maar bij laten, en niet meer doen. En dat is soms echt moeilijk, zoals je ook kan lezen in m’n andere blogs, soms moet je jezelf tot de orde roepen. Je hebt wat te vertellen, en jou talent doet er toe!
Er is echter altijd een constante factor die nooit verandert en dat is God. Authentiek zijn in God, dat is het allerbelangrijkst, te worden wie hij voor ogen had toen hij je maakte, toen hij je “nieren” vormde. Het leven geeft je verschillende rollen, fases in je leven die belangrijk zijn in de weg naar je authenticiteit, soms sta je opeens voor een stopbord, dat kan je uit het veld slaan en je kan erdoor worden verrast, en je kan er verdrietig door worden. Maar ik denk dat je die stappen nodig hebt om te worden wie je hoort te zijn. Dat zorgt er soms voor dat je valt en je op je knieën brengt maar daardoor kan je soms juist net de Hemel aanraken
Licht aan doen
Soms heb je van die momenten waarin je God ervaart. Van die kleine toespelingen waarvan je, als het moment voorbij is je, je opeens bewust wordt van hetgeen er is gebeurt.
Dat soort momenten komen en gaan, en komen meestal niet zo vaak. Wanneer je aan het worstelen bent met je leven, en laten we eerlijk zijn dat is het voor iedereen wel eens, en je kijkt wat je aan het doen bent en of het dat nu wel is, en je afvraagt hoe nu verder?
Ik heb het gevoel dat God me momenteel met een megafoon in mijn oor schreeuwt en constant als een kind een lichtje aan en uit doet om mijn aandacht te krijgen, er komen zoveel dingen op me af die zo goed bij me passen, moment op moment volgt, een lied, een verhaal, iemand die op mijn weg komt en nog twijfel ik wat te doen…
Angst houdt mij in mijn greep, het vertrouwde los te laten en in het diepe te springen, qua stabiliteit, financiële zekerheid…maar is dat wat me gelukkig maakt. Ik weet heel goed wat me gelukkig maakt en door al die kleine toespelingen die ik nu bijna iedere dag zie, hoor en voel moet ik er toch wel aan toegeven
Waag ik de sprong, eindelijk te worden wie ik hoor te zijn, doe ik het Licht aan?
Lef (Karin Bloemen)
Hij was jong en slim
En had verstand van zaken
Oogste bijval op de beurs
En in de kroeg
Iedereen wist: ‘Deze jongen gaat het maken’
Het beste was voor hem niet goed genoeg
Maar steeds vaker werd hij bang en zwetend wakker
Het gebral van vrienden ging hem tegen staan
Op een mooie lentedag nam ie opgewekt ontslag
Kocht een zeilboot om de wereld rond te gaan
Iedere dag heb je opnieuw de keus
Ren je door of gooi je rigoureus
Je bestaan overhoop
Weg de onzin
Het gejaag en het gedoe
Heb je het lef dan is het nooit te laat
Om te beseffen dat het zo niet gaat
Reik niet naar de hemel, maar haal hem naar je toe
Van haar ouders moest ze zeker gaan studeren
En toen ze arts was dacht ze ik word zangeres
Ze schreef haar eigen lied
Een grote hit dat werd het niet
Maar voor haar was het een ongekend succes
Iedere dag heb je opnieuw de keus
Ren je door of gooi je rigoureus
Je bestaan overhoop
Weg de onzin, het gejaag en het gedoe
Heb je het lef dan is het nooit te laat
Om te beseffen dat het zo niet gaat
Reik niet naar de hemel, maar haal hem naar je toe
In ons hoofd klinken de stemmen nog van vroeger
“Geef niet op”
“Je kunt het wel als je je best maar doet”
Dan maar doodsbang om te falen
Maar die top die zul je halen
Tot je niet meer weet waar je het zoeken moet
Iedere dag heb je opnieuw de keus
Ren je door of gooi je rigoureus
Je bestaan overhoop
Weg de onzin
Het gejaag en het gedoe
Heb je het lef dan is het nooit te laat
Om te beseffen dat het zo niet gaat
Reik niet naar de hemel, maar haal hem naar je toe
Waarom zou je altijd op je tenen lopen?
Dat houdt niemand vol
Geloof dat maar van mij
Bal je vuisten niet, maar hou je handen open
Kijk in plaats van steeds omhoog
Een keer opzij
#licht #lichtaandoen #gedachten #God #Lichtderwereld #keuzes
Licht
Het is, denk ik, rond vijf uur ’s ochtends wanneer ik wakker wordt. Ik blij in bed liggen en wacht geduldig op wat komen gaat. In de verte hoor ik het al, het is een aankondiging. Vogels fluiten in de verte en, ja hoor, daar is “onze” merel! Hij zingt uit volle borst als in een koor, en in wisselzang hoor je “onze” merel, en in de verte al die andere vogels. Een prachtige aankondiging voor het komende Licht.
En zodra de zon zich een stukje laat zien zijn ze allemaal weer stil. De dag is echt begonnen.
Soms heb je dat van die àha momentjes. Van die momenten waarin dingen opeens op hun plaats vallen. Gisteren lazen we namelijk een stukje uit ons dagboekje en het ging over een Psalm van David, in de psalm staat een stukje over dat God je nieren ’s nachts onderwijst. Ik kijk terwijl ik lees naar mijn beide puberdochters, die trekken een raar gezicht, en ook ik vind het gek in de oren klinken.
Er wordt uitgelegd, dat wanneer je leest in de Bijbel dat er over nieren wordt gesproken het wellicht ook over nieren gaat, maar een diepere symboliek en dus betekenis heeft. De nieren worden genoemd wanneer het over het diepst, meest innerlijke van de mens gaat, dus eigenlijk wie je echt als persoon bent, je ziel zeg maar.
En opeen begrijp ik ook Psalm 139 beter wanneer het gaat over “U was het die mijn nieren vormde, die mij weefde in de moederschoot“. In Psalm 16 gaat het over ’s nachts onderwijzen van de nieren en dus gebeurt er heel veel wanneer je slaapt, dan fluistert God je van alles in het oor die je, als mens beter en meer jezelf maken, dat door slapen en dromen soms puzzelstukjes op hun plaats vallen.
Bij mij is dat momenteel aan de orde, dromen die meer betekenis krijgen en ik beter kan begrijpen doordat het een puzzelstukje is. Een fluistering van God zodat je steeds meer de mens wordt die hij vanaf het begin van je leven voor ogen had. De mens die je hoort te zijn.
Wanneer je ontwaakt zo vroeg in de ochtend kun je opeens Het Licht zien
Bloemen (4 mei)
Bloemen zijn gaan groeien waar eens een oorlog woede
Stille getuigen die in de wind wuiven, rood, als al wat bloede
Lange stelen kruipen omhoog door de modder, dik en zwart
Het gevoel overweldigt, grijpt bij de keel en verzwaard het hart
Het herinnert ook ons wat was, en nooit weer mag komen
Dus zijn we stil en denken aan de mensenstromen,
Zij die hebben geleden, gevochten, voor onze vrijheid
Maakt ons bewust van onze verantwoordelijkheid
Wij horen lief te hebben, de ander respecteren.
Want anders zijn zij voor niks gestorven, als wij hier niks van leren
Bloemen moeten groeien en bloeien op de velden
Bloemen uit liefde, voor al onze helden
Brede en Smalle pad
“Ik loop al een tijd op dit smalle pad in het bos, ben al vaak gestruikeld heb de krassen in mijn gezicht, en het lopen op dat pad gaat meestal niet zo licht
En ik denk wel eens, wat als ik nu eens wissel van pad, kijken hoe dat is. Zelf ervaren en voelen, wat het is dat ik dan wellicht mis
Maar ik ben nu al halverwege en heb al zo’n eind gehad. Ben nu al zo ervaren op dit krappe smalle pad.
Ik kan nu al stekelige takken ontwijken, huppel over opstaande stenen heen. En als ik over het pad terug kijk, zie ik dat de Zon eigenlijk altijd over me scheen
Nog een helft te gaan met obstakels en misschien wel pijn. Maar om aan het einde van dit pad te komen zou dat niet het allermooiste zijn?!”
(Schilderij en gedicht van mijzelf)
