Sint Maarten

Het is vandaag de 11/11, ook wel het gekkengetal. En hier net zoals in een aantal andere provincies wordt er vanavond Sint Maarten gevierd.

Je kent het tafereeltje wel. Net zoals vandaag is het koud en laten we hopen niet nat. Kinderen sjokken met half-kapotte lampionnen over straat met achter in hun kielzog druk kwebbelende moeders. En vandaag de dag gaat het zingen bij huizen erg selectief.

Niet zoals wij het vroeger deden echt huis aan huis en zoveel mogelijk snoep binnen halen zodat je zo nu en dan weer naar huis moest om je tas te legen. Maar dat gaat tegenwoordig helaas anders.

Ik vind het jammer zo gaat het al wat jaren. En als de kinderen dan aan de deur komen hoor je zo’n prutliedje over twee tomaten. Lekker kort dus dat snoep is sneller.

En ik vraag me af of de kinderen eigenlijk nog wel weten wie Sint Maarten was.

Zodra je Sint hoort denk je aan Sinterklaas dus ook vast iemand met een pij en een mijter.

Maar Maarten ofwel Martines van Tours zoals hij heette, geboren te Hongarije in het jaar 316. Was toch wel eerst iets anders voordat hij een Sint werd.

Martines was in z’n tienerjaren toen hij zich aansloot bij het Romeinse Leger en vertrok op 15 jarige leeftijd als ridder naar Gallië. De legende gaat dat toen hij bij de stadspoorten van de Franse stad Amiens aankwam hij daar een bedelaar aantrof. Maarten had medelijden met de bedelaar en schonk hem de helft van zijn mantel. Deze bedelaar zou echter de belichaming van Jezus zijn en hebben gezegd: ‘Ik was naakt en gij hebt mij gekleed’.

Na deze openbaring besloot Martines te stoppen als ridder en zich te richten op het geloof en stichtte in Pontiers het eerste Franse klooster en werd kort daarna benoemd als Bisschop van Tours.

Sint Maarten heeft veel legendes maar waar het om gaat bij Sint Maarten en Sinterklaas is dat ze ons iets van Jezus laten zien. Liefde en aandacht voor de onaanzienlijken, voor de kinderen, vrijmoedig kunnen delen.

Tijdens Sint Maarten Lichtfeest spelen de volwassenen even voor Sint Maarten en de kinderen zijn de bedelaar die eigenlijk in wezen doordat ze het licht dragen Jezus zijn, de lichtjes in het donker staan symbool voor het grote Licht die altijd in het donker zal blijven stralen.

Laten we zo mantelzorgers zijn en net als Martin Luther King kunnen zeggen:

“Ik heb de ziel gezocht maar niet gevonden

Ik heb God gezocht, maar heb Hem niet gevonden

Ik zocht mijn mede-mens en vond ze alle drie.”

-In de avond lopen kinderen
met hun lichtjes door de straat
Als vuurvliegjes danst het en
klinken de liedjes op de maat

We herbeleven de geschiedenis in een kinderspel
van een soldaat en een zwerver
Maar kennen we het verhaal nog wel?

De soldaat was kleine Maarten
op zijn grote paard
had medelijden met een zwerver
en sneed zijn mantel doormidden
met zijn zware zwaard

Toen gebeurde het wonder
er verscheen een licht
Want de zwerver was geen zwerver
En Maarten werd Verlicht

De zwerver bleek de Heere vermomd zittend in de poort
En Maarten die kleine jongen
Werd door het schenken, groot

Wij mogen net als Maarten een
gevend lichtje zijn
Voor iedereen die het nodig heeft
Worden wij weer even klein

Zodat in de avond wanneer wij geven
alle duisternis verdwijnt
En wij kunnen zien in de lampjes
Dat Zijn Licht het helderst schijnt-

-Tirza-

Advertentie

Vakantie

Vakantie, kijk jij er ook altijd zo naar uit? Ben je, al lang voordat het begint, aan het aftellen? Ik wel hoor. Ik kijk altijd ontzettend uit naar die paar weken in het jaar zonder verplichting. Gewoon even niks. Doen waar je zelf zin in hebt.

Maar wat leert vrije tijd mij eigenlijk over geloven?

Het Latijnse woord Vacare kende ik in eerste instantie als een organisatie vanuit de PKN voor een meditatief leven. Toen iemand uit mijn gemeente de naam Vacare had gekozen voor hun boot vond ik dat eigenlijk eerst wel een beetje raar. Ik had natuurlijk beter kunnen weten, Vacare is gewoon Latijn voor vakantie. Wat natuurlijk een supermooie naam is voor een boot.

Maar enfin, Vacare vertaald betekend letterlijk: leeg zijn, alles achterlatend. En dat doen we massaal wanneer we op vakantie gaan. Alles de boel de boel laten en lekker even weg. Op vakantie naar waar dan ook toe. En dat maakt niet uit, de camping in het dorp, of naar de andere kant van de wereld. Beide keren doe je exact hetzelfde. Je laat los, je laat alles achter. De drukte van alle dag, verplichtingen van ons werk. Maar ook ons huis, en daarin al onze aardse bezittingen. Tenminste heel veel van onze aardse bezittingen.

En dat is toch precies wat God van ons vraagt.

In Marcus 1:16-18 (willibrordvertaling) staat het ook zo mooi.
ROEPING VAN DE EERSTE LEERLINGEN
16Toen Hij eens langs het meer van Galilea liep, zag Hij Simon en de broer van Simon, Andreas, terwijl zij bezig waren het net uit te werpen in het meer; zij waren namelijk vissers. 17Jezus sprak tot hen: ‘Komt, volgt Mij, Ik zal maken dat gij vissers van mensen wordt.’ 18 Terstond lieten zij hun netten in de steek en volgden Hem.

De leerlingen lieten ook alles achter en volgden hem. Ze lieten ook hun netten achter. En dat vind ik zo’n mooie symboliek. Vroegen visten ze met sleepnetten. Gewoon langs de kant van het water. Van die netten die verzwaard waren en over de bodem heen schuurden. In die netten kwamen natuurlijk niet alleen vissen maar allerlei andere rotzooi bleef er in achter. En zorgde ervoor dat het vissen erg zwaar was.

Wij doen dat eigenlijk ook. Wij slepen allemaal met ons net achter ons aan. Waar al onze emotionele last in zit maar ook ons huis en al onze “rotzooi”.

God vraagt ons dat achter te laten en met hem mee te komen

Waarom lukt het ons wel wanneer we op vakantie gaan. Gewoon alles achter laten, maar is het toch zo moeilijk om los van alles te komen, wanneer we weer doorgaan in onze aardse beslommeringen.

Vacare > leeg zijn, loslaten, alles achter laten, het betekend ook open staan, je helemaal overgeven aan wat je hoort en ziet.

Tijdens de vakantie is dat het uitgelezen moment dat ook te doen en God te zoeken, want als wij God naderen komt hij ook tot ons. En kunnen we een Vacare Deo hebben een vakantie met God.

Vrij zijn in God. In de vakantie mag je leeg zijn zodat je open kan staan voor al het moois om je heen, God zien in de mensen, maar ook in de natuur. Laat je verwonderen.

Ik zou zeggen zoek eens een kerkje op, brand een kaarsje en neem even de tijd voor God.

Laat je netten achter en laat los, zodat je verwachtingsvol open kan staan voor een God die jou wil aanraken.

Hotjes om de botjes

De warmte neemt toe zeggen ze.
Door de eeuwen heen heeft het klimaat nogal gefluctueert. Als je je bedenkt dat de Vikingen naar Groenland gingen om te gaan boeren en gewassen te verbouwen. En dat er zelfs in Schotland wijngaarden gemaakt werden, voor de heerlijkste wijntjes.

Wij denken dat we de aarde kunnen redden.
Zeker wij kunnen, en belangrijker moeten, een bijdrage leveren! We zijn immers de rentmeesters.

Maar als wij denken dat het aan ons is om de aarde te redden, houden we onszelf voor de gek.
Er is er maar één die dat kan en dat is God.

In de Bijbel lezen we in verschillende passages over klimaat en warmte.
Wat er gebeurt wanneer we niet naar God luisteren. God roept ons iedere keer op om ons te bekeren. Om op Hem te vertrouwen en te kunnen rusten in Zijn vrede.
Of we nu in de laatste dagen leven of niet we moeten ons er wel op voorbereiden, het verlangen, en verwachten.
We behoren uit te kijken naar die dag.
In Lukas 21, in de eindtijdrede van Jezus, zegt Hij in de volgende verzen 25-28: ‘Er zullen tekenen zijn in zon, maan en sterren, en op de aarde benauwdheid onder de volken, in radeloosheid vanwege het bulderen van zee van golven. En het hart van de mensen zal bezwijken van vrees en verwachting van de dingen die de wereld zullen overkomen, want de krachten van de hemelen zullen heftig bewogen worden. En dan zullen zij de Zoon des mensen zien komen in een wolk, met grote kracht en heerlijkheid. Wanneer nu deze dingen beginnen te geschieden, kijk dan omhoog en hef uw hoofd op, omdat uw verlossing nabij is.’

We mogen hem iedere dag verwachten. En nu op deze warme dag waarin je niet veel meer kan doen dan rustig zitten en een boek lezen. Roep ik je op om het boek aller boeken te gaan lezen. Mijn absolute nummer 1. Namelijk de Bijbel.

Dat is de beste tijdsbesteding die je nu kan doen. Je mag je beseffen dat het redden van de aarde niet in onze macht ligt. Maar het behouden van je leven mag en kan je wel zelf doen.
Hij reikt zijn hand naar je uit en het enige wat jij hoeft te doen is hem vast te pakken. Wanneer Jezus terug komt weten we niet, maar dat Hij komt daar mogen we op vertrouwen Want wat een vooruitzicht hebben we toch!

” Zie ik maak alle dingen nieuw” (Openbaringen 21:5) die dag komt na iedere dag een stukje dichterbij.

Als kind naar Het Kind

Kijk jij als een kind naar het wonder van Kerst?

Het wonder van Kerst openbaart zich pas écht als je ernaar kijkt door de ogen van een kind. Tirza ervaart het als ze de kinderen op school voorleest en met ze werkt. Ze hangen aan haar lippen en kijken onbevangen, met hun hart.  

Ze schreef er een prachtige overdenking over! Voel jij je aangesproken? Lees hier Tirza’s Kerst-oproep aan jou. 

 Herbergier, weet je het wel wat je hebt gemist? Die hoogzwangere vrouw voor wie je de deur hebt gesloten? Die vreemdeling die niet binnen kon komen, waar geen plaats meer voor was? 

Heb je dan de ster niet gezien? Of goed geluisterd in de tempel? Had je het te druk met andere dingen, waardoor je niet zag om wie het ging? 

 zoveel te regelen 

Zijn wij niet vaak net als de herbergier? Te druk, te veel afgeleid door wat er vandaag de dag allemaal gebeurt in de wereld, in ons land, in ons eigen huis. Lockdowns, vaccineren ja of nee, voor of tegen, thuisonderwijs, vakantieverlenging. Er is zo veel te regelen. 

 verwonder je 

Maar stop. Haal adem en sta eens stil bij het ongelooflijke wonder van meer dan tweeduizend jaar geleden. En verwonder je. 

‘Word als een kind’ staat er in de Bijbel. Daar wordt niet mee bedoeld dat je je kinderlijk of kinderachtig moet gaan gedragen, maar dat je net als een kind ontvankelijk kunt geloven. Dat je er helemaal in op kunt gaan. 

 

kijk met je hart 

Kinderen hebben tot een bepaalde leeftijd nog niet geen besef van wat echt of wat fantasie is, dat loopt nog door elkaar. Wanneer kinderen spelen kan er zo iemand in hun spel doodgaan, maar het volgende moment weer levend zijn. Ik zie het vaak gebeuren op het de school waar ik werk. 

Wanneer ik voorlees hangen de kinderen aan m’n lippen en nemen alles in zich op. Ze leven helemaal mee en zijn helemaal in het moment. Vroeger, morgen, volgend jaar bestaan nog niet. Ze weten het verschil niet eens. Alleen het nú is belangrijk. 

En dat is wat er in de bijbel bedoeld wordt met ‘geloven als een kind’. Niet te zijn als een kind, maar onbevangen open te staan voor het wonder, het te zien en te accepteren, en te kijken met je hart. 

 

nieuwsgierigheid en verwondering 

Jezus wordt geboren in een stal en de herders mogen als eerste de kleine Messias zien. 

We weten nu dat de herders geen oude mannen waren, zoals vaak wordt afgebeeld op plaatjes, maar dat het tieners waren, kinderen nog, die de schapen hoedden. 

Wij volwassenen vinden onszelf vaak zo belangrijk. We weten vaak meer en vergeten vaak te kijken met ons hart. Geen wonder dat God Zichzelf in het prachtige licht van engelen liet zien, door naar de herders te gaan, de laagsten van de samenleving, een stel kinderen zelfs. Ze schrokken van het licht, maar liepen niet angstig weg. Hun nieuwsgierigheid en verwondering waren groter. Zij, juist zíj waren ontvankelijk voor de boodschap. God draait altijd alles om! 

 

hervind het kind in jezelf 

Ik hoop voor ons allemaal dat wij dat mogen houden of mogen hervinden in onszelf: het kind dat daar nog steeds zit. Het kind dat gelooft in wonderen en leeft in het hier en nu, zodat wij het bijzondere van Kerst mogen zien en voelen in ons hart. Dat wij geloven dat Hij het Licht der wereld is. 

 

Dus sta even stil, haal adem en verwonder je. 

 

Deze blog is geplaatst op Wij Zijn Lume

http://www.wijzijnlume.nl

Het Licht van de Wereld

Het volk dat wandelt in het duister zal een groot Licht zien staat er in Jesaja.

Het gaat er hier in de eerste plaats om, dat het over een volk gaat wat steeds meer in het duister tast.
We gebruiken deze tekst vaak aan het begin van de adventstijd. Er spreekt een verwachting in dat het Licht zal komen ondanks de duisternis.

In deze periode steken de joden de menora aan. Het is een zevenarmige kandelaar waarbij de zevende de grootste is, dat is de aansteekkaars, en wordt door de Joden “het Licht van de Wereld” genoemd. Dat komt je vast bekend voor.
Want Jezus noemt zichzelf Het Licht van de wereld.
Het Licht kom steeds terug in de Bijbel en altijd is het wanneer het het meest donker en uitzichtloos lijkt. Wanneer er geen hoop meer lijkt te zijn er toch, weer Licht komt.
Een helder licht.
Een goddelijk Licht.

Terwijl Jezus het Licht van de wereld is worden ook wij opgeroepen dat te zijn.
De tekst wees het licht van de wereld kreeg voor mij onlangs een heel nieuwe betekenis.
Heb je wel eens een kaars aangestoken en hem bij de muur gehouden. Je ziet allerlei schaduwen van jou van de kaars maar niet van het vuur zelf.

In het Licht is namelijk geen schaduw.

De angst die zo verlammend werkt is de wereld waar het kwaad heerst. Zolang we die toelaten zullen we nooit echt helemaal het Licht kunnen zijn.
God moet eerst zijn, altijd.
Want in het Licht is geen duisternis. 
Wat er ook gebeurd.
Elke vlam is uniek maar vol van het Licht van de levende God.

Wees het Licht van de wereld

Wachten

Wat doen we dat veel. Volgens onderzoeken wachten we als we de leeftijd van 80 jaar hebben bereikt ongeveer in totaal zo’n 607 volle dagen dat is pakweg. 14.568 uur!!!

De meeste mensen zijn niet zo goed in wachten of liever gezegd. Mensen zijn vaak niet zo geduldig.

Vandaag is de eerste Advent.

Advent betekend “wachten op”, wachten op het Licht van de wereld. Wachten en uitkijken, stil staan en stil gezet worden, maar dit wachten wel anders

Misschien zouden we hierin kunnen gaan omdenken.

Want met Advent kijken we hoopvol naar wat komen gaat. In de tijd dat het steeds donkerder om ons heen wordt wachten we op de komst van het Licht. In ons hart kan het ook donker zijn ook juist als we moeten wachten, in tijden van rouw, verdriet, spannende tijden aangaande jou gezondheid of dat van een geliefde.

Wellicht kunnen we de keren dat we ergens op moeten wachten gewoon even aan Advent denken.

En tegen onszelf zeggen: ik kijk hoopvol en vol vertrouwen uit naar wat komen gaat, want Het Licht zal komen.

Mos-

Ik vind mos iets heel moois! Onlangs liepen we door het bos. Heerlijk zo’n wandeling, de natuurgeluiden, de stilte, de geur en het wonderlijke mos.

Als kind had het al een aantrekkingskracht op mij. Het liefst liet ik me vallen en ging er heerlijk op liggen. Het heeft iets troostends die bodem van mos Een fluwelen natuurlijk vloerkleed van rustgevend groen.

In het tv-programma Tokidoki, had Paulien Cornelisse het er ook over en ik begrijp haar fascinatie voor het kleine dappere, sterke mos, al ben ik er niet zo lyrisch over als de Japanners in het programma. Mos heeft iets, iets bijzonder, niet iets religieus, maar misschien ook wel.

–Mos-

–Ik wil zijn als mos, voedsel gevend voor de ander

Ik wil zijn als mos, vocht kunnen vasthouden voor wie dorstig is

Ik wil zijn als mos, klein en eerlijk, authentiek

Ik wil zijn als mos, groen zodat ik een rustgevende werking heb op de ander en de rust in mijzelf bewaar

Ik wil zijn als mos, zacht zodat ik kan troosten

Ik wil zijn als mos, sterk, zodat wanneer er op me getrapt wordt, ik de veerkracht heb weer zelf omhoog te komen

Ik wil zijn als mos, dicht bij de aarde, met mijn sterrenvorm een glimlach kunnen creëren bij een ander

Ik ben als mos, op aarde gericht op de hemel-

Lume

Ik houd er altijd erg veel van om woorden die mij onbekend in de oren klinkt ouderwets op te zoeken in een woordenboek of encyclopedie.

Wanneer ik Lume op zoek krijg ik drie verschillende betekenissen namelijk: •Licht• , •Volk• & •Wereld•, en dat raakt mij. Lume is namelijk een nieuwe organisatie. Een organisatie van Lichtdragers. Een groep mensen, vrouwen, die het Licht willen uitdragen en willen delen met mensen.

De naam kon niet beter gekozen worden.

Lume is namelijk een groep mensen, een volk, die het Licht, het Licht der Wereld willen uitdragen en delen met de mensen, dus met de Wereld.

En onwillekeurig moet ik weer aan die tekst denken die Nelson Mandela uitgesproken heeft

-Onze diepste angst is niet dat wij onvolmaakt zouden zijn, Onze diepste angst betreft juist onze niet te meten kracht. Niet de duisternis, maar het Licht in ons is wat we het meeste vrezen. 
Wij vragen onszelf af: Wie ben ik om mezelf briljant, schitterend, geweldig te achten? Maar wie ben jij om dat niet te zijn? Je bent een kind van God! Je onbelangrijk voordoen bewijst de wereld geen dienst. Er is niets verlicht aan je klein te maken opdat andere mensen zich bij jou niet onzeker zullen voelen. 
Wij zijn bestemd om te stralen zoals kinderen dat doen. Wij zijn geboren om de glorie Gods die in ons is te openbaren. De glorie is niet slechts in enkelen, maar in ieder mens aanwezig. 
En als wij ons licht laten stralen geven we onbewust andere mensen toestemming hetzelfde te doen. Als wij van onze eigen angst bevrijd zijn bevrijdt onze aanwezigheid vanzelf anderen.-

geef het Licht door, straal, wees Lume!

Voor meer informatie:

https://wijzijnlume.nl/aboutlume/

Authenticiteit

Authenticiteit ik vind het een prachtig woord en hou van de betekenis.

Dit staat erover in het woordenboek: Authenticiteit is de mate waarin iemand trouw is aan zijn eigen persoonlijkheid, geest, of karakter, ondanks externe krachten en invloeden.

Ik heb altijd gedacht dat ik dat was, en heb ook altijd een houding gehad van, “what you see is what you get”. In grote lijnen is dat ook wel zo, maar je ontkomt er niet aan dat wie je laat zien enigszins gevormd wordt. Door achtergrond, en allerlei andere invloeden in je leven. Waardoor je houding naar de ander toe misschien toch niet meer zo authentiek is als je dacht.

In het dagelijks leven zie ik het ook, wij vragen bepaald gedrag en corrigeren de hele dag kinderen waarvan wij vinden dat ze zich niet gedragen zoàls het hoort.

Ik bedoel, natuurlijk bepaalde normen en waarden mee geven, respect voor de ander hebben dat zijn zaken die ze helpen zich makkelijker te handhaven. Maar ook om ze klaar te stomen in een maatschappij die wij voor een groot deel verafschuwen, een maatschappij met hoge druk waardoor mensen burnouts krijgen, zelfs zie ik al overspannen kinderen.

Waarom doen we dit toch, en blijven we dit doen?

Ik ben misschien wel enigszins mezelf, en blijf me afzetten tegen de gevestigde orde. Ik ben het vaak niet eens, en zeg dat ook gewoon als me iets niet zint. Of wanneer ik iets gewoon onzin of stom vind, totaal geen toevoeging aan het onderwijs, of wat en waar dan ook. En dat valt niet altijd in goede aarde. Hoe je het wend of keert die ervaringen hebben ook mij anders gevormd, voorzichtiger geworden, en meer en meer mijn authenticiteit daardoor verloren. Dat heb ik ook zelf laten gebeuren natuurlijk, ik was er zelf bij.

Ik wil weer authentiek zijn, degene die ik hoor te zijn. Ik wil zijn wie ik ben, doen wat mij energie geeft en vooral waar ik heel blij van wordt. Dat horen we ook door te geven aan onze kinderen.

Authenticiteit stamt af van het Griekse woord “Authentikòs”. In het Latijn is het verwant aan het begrip auctor, dat initiatiefnemer, maker of schepper betekent. Hieruit blijkt dat niet alleen het product op zich origineel moet zijn om het authentiek te noemen maar dat de maker ook een grote invloed daarop uitoefent.

Ik ben een maker, een schepper, ik krijg energie van scheppend bezig zijn, en dat kan van alles zijn, creatieve ideeën, onderwijs & kunstprojecten bedenken, schrijven, schilderen, zingen en ga zo maar door. Dat kost geen moeite, geeft energie, dat zorgt ervoor dat ik door kan gaan, het blijft stromen en nieuwe ideeën blijven borrelen.

Ik wil niet zeggen dat wat ik nu doe niet bij mij hoort, want ook wat ik nu doe daar wordt ik blij van, ik geniet van het contact met de kinderen en dat ik op mijn manier iets voor hen kan betekenen, qua uitleg, vereenvoudigen, helpen relativeren, helpen om zichzelf te zien hoe ik hen zie! Als prachtige lieve kinderen met ongekende talenten, hen helpen zo authentiek mogelijk te blijven want dan zijn ze zo mooi!

Het leven geeft je soms een ander pad dan jij dacht te gaan, een onverwachte kruising met een stopbord op de weg. De weg die je dacht af te leggen. Welke kant gaat het op…..

Gisteravond toen ik in bed lag dacht ik plots aan de gelijkenis van de rijke man die zijn knechten allen talenten geeft, de eerste geeft hij vijf, de volgende drie en de laatste geeft hij één talent, ze doen er allemaal wat mee maar die laatste, die stopt het in de grond, omdat hij bang is het kwijt te raken en hiervoor gestraft zal worden. En ik dacht opeens ik doe nu net als die laatste knecht. En ik zal wel niet de enige zijn die dat doet. Dat we hetgeen waar we energie van krijgen, plezier in hebben, en waarschijnlijk goed in kunnen worden of al zijn, wegstoppen, kiezen voor een veiligere weg, stabieler ook.

Dat we onze beslissingen mede laten beïnvloeden door wat een ander ervan vindt is natuurlijk ook niets nieuws. Ook ik sta te shaken als ik bijvoorbeeld moet zingen, of in een grote groep een vraag moet stellen, een hartslag van boven de 100 is niet iets geks dan, en constant naar de wc moeten hoort er vaak ook bij.

De grootste criticus is vaak niet eens de ander is, maar dat zijn we zelf. En ook dat geeft niks, maar het moet je niet verstijven en het er dan maar bij laten, en niet meer doen. En dat is soms echt moeilijk, zoals je ook kan lezen in m’n andere blogs, soms moet je jezelf tot de orde roepen. Je hebt wat te vertellen, en jou talent doet er toe!

Er is echter altijd een constante factor die nooit verandert en dat is God. Authentiek zijn in God, dat is het allerbelangrijkst, te worden wie hij voor ogen had toen hij je maakte, toen hij je “nieren” vormde. Het leven geeft je verschillende rollen, fases in je leven die belangrijk zijn in de weg naar je authenticiteit, soms sta je opeens voor een stopbord, dat kan je uit het veld slaan en je kan erdoor worden verrast, en je kan er verdrietig door worden. Maar ik denk dat je die stappen nodig hebt om te worden wie je hoort te zijn. Dat zorgt er soms voor dat je valt en je op je knieën brengt maar daardoor kan je soms juist net de Hemel aanraken

Licht aan doen

Soms heb je van die momenten waarin je God ervaart. Van die kleine toespelingen waarvan je, als het moment voorbij is je, je opeens bewust wordt van hetgeen er is gebeurt.

Dat soort momenten komen en gaan, en komen meestal niet zo vaak. Wanneer je aan het worstelen bent met je leven, en laten we eerlijk zijn dat is het voor iedereen wel eens, en je kijkt wat je aan het doen bent en of het dat nu wel is, en je afvraagt hoe nu verder?

Ik heb het gevoel dat God me momenteel met een megafoon in mijn oor schreeuwt en constant als een kind een lichtje aan en uit doet om mijn aandacht te krijgen, er komen zoveel dingen op me af die zo goed bij me passen, moment op moment volgt, een lied, een verhaal, iemand die op mijn weg komt en nog twijfel ik wat te doen…

Angst houdt mij in mijn greep, het vertrouwde los te laten en in het diepe te springen, qua stabiliteit, financiële zekerheid…maar is dat wat me gelukkig maakt. Ik weet heel goed wat me gelukkig maakt en door al die kleine toespelingen die ik nu bijna iedere dag zie, hoor en voel moet ik er toch wel aan toegeven

Waag ik de sprong, eindelijk te worden wie ik hoor te zijn, doe ik het Licht aan?

Lef (Karin Bloemen)

Hij was jong en slim

En had verstand van zaken

Oogste bijval op de beurs

En in de kroeg

Iedereen wist: ‘Deze jongen gaat het maken’

Het beste was voor hem niet goed genoeg

Maar steeds vaker werd hij bang en zwetend wakker

Het gebral van vrienden ging hem tegen staan

Op een mooie lentedag nam ie opgewekt ontslag

Kocht een zeilboot om de wereld rond te gaan

Iedere dag heb je opnieuw de keus

Ren je door of gooi je rigoureus

Je bestaan overhoop

Weg de onzin

Het gejaag en het gedoe

Heb je het lef dan is het nooit te laat

Om te beseffen dat het zo niet gaat

Reik niet naar de hemel, maar haal hem naar je toe

Van haar ouders moest ze zeker gaan studeren

En toen ze arts was dacht ze ik word zangeres

Ze schreef haar eigen lied

Een grote hit dat werd het niet

Maar voor haar was het een ongekend succes

Iedere dag heb je opnieuw de keus

Ren je door of gooi je rigoureus

Je bestaan overhoop

Weg de onzin, het gejaag en het gedoe

Heb je het lef dan is het nooit te laat

Om te beseffen dat het zo niet gaat

Reik niet naar de hemel, maar haal hem naar je toe

In ons hoofd klinken de stemmen nog van vroeger

“Geef niet op”

“Je kunt het wel als je je best maar doet”

Dan maar doodsbang om te falen

Maar die top die zul je halen

Tot je niet meer weet waar je het zoeken moet

Iedere dag heb je opnieuw de keus

Ren je door of gooi je rigoureus

Je bestaan overhoop

Weg de onzin

Het gejaag en het gedoe

Heb je het lef dan is het nooit te laat

Om te beseffen dat het zo niet gaat

Reik niet naar de hemel, maar haal hem naar je toe

Waarom zou je altijd op je tenen lopen?

Dat houdt niemand vol

Geloof dat maar van mij

Bal je vuisten niet, maar hou je handen open

Kijk in plaats van steeds omhoog

Een keer opzij

#licht #lichtaandoen #gedachten #God #Lichtderwereld #keuzes