Ik heb moeite om mensen echt te vertrouwen, en ben altijd een beetje achterdochtig.
Misschien omdat ik heel veel waarde aan trouw zijn hecht en het altijd zelf probeer te zijn, is mijn verwachtingspatroon voor anderen te hoog.
Dat irriteert me, zowel het feit dat ik mijn verwachtingspatroon naar beneden moet schroeven als wel het feit dat anderen zo snel je vertrouwen kunnen schaden.
Door de jaren heen heb ik vaak de plank mis geslagen, in familiekring, vriendschappen en relaties…..elke keer dacht ik van…. he???
Ook dat heeft me uiteraard gevormd tot de persoon die ik vandaag ben, en ben daardoor ook sterker
Het is mede daardoor dat ik nooit het achterste van mijn tong laat zien, tuurlijk ik laat veel zien maar er blijft altijd een onzichtbare muur staan die ik voor niemand laat vallen.
In mijn relatie met mijn man heeft het ook erg lang geduurd voordat ik mijn echte ik liet zien. Zelfs nu nog is er altijd een stukje wat alleen voor mij blijft. En ik denk dat dat ook niet erg is. Mijn man kent mij beter dan wie dan ook, en vaak ben ik verrast hoe hij mij weet te doorgronden.
Het verbittert me niet, integendeel. Ik probeer altijd het goede in de mens te zien. Maar sommige mensen maken je het soms zo moeilijk.
Gelukkig is er EEN die mij echt kent tot in de kleinste vezel van mijn lijf en het donkerste hoekje van mijn ziel. Met Hem praat ik dagelijks meerdere keren.
Het is fijn te weten dat er Een is die mij echt neemt zoals ik ben met al mijn tekortkomingen en die mij nooit verlaat.
Zelfs in het diepste dal waar ik eens door ben gegaan. Heb ik mogen ervaren en voelen dat Hij het was die mij er door heen heeft getrokken en juist toen heel dicht bij mij was,
en mij heeft laten accepteren dat ik mag zijn wie ik ben
En dat ik geworden ben wie ik ben hier op aarde in ieder geval.
Er komt een dag wanneer die muur valt en alle maskers afgaan bij iedereen.
Wat verrassend zal het zijn!
Roar of Love 