Een Kaarsje branden

Kaarsjes branden wie doet het niet? Ik denk dat een groot deel van de bevolking dat wel doet. Gewoon voor de gezelligheid een kaarsje aandoen zij het met of zonder geurtje.
Je kan ook een kaarsje branden met een bepaalde betekenis, om het licht hoeven we het niet te doen want daar hebben we wel elektriciteit en genoeg soorten van verlichting voor, gloeilamp, led verlichting, tl-buizen noem maar op.
Maar laten we eerlijk zijn echt gezellig licht is het niet. Het licht van een kaarsje het vlammetje geeft een bepaalde gloed en warmte wat een lamp niet kan evenaren.

Wanneer we op vakantie zijn, vooral in het buitenland, ga ik graag zomaar een kerk in, soms hele grote kathedralen maar ook kleinere kerken, en dan vooral de rooms-katholieke kerken, die vind ik zo mooi, er is vaak van alles te zien, prachtige schilderijen over het lijdensverhaal, de via dolorosa, en schitterende gebrandschilderde ramen.
Maar wat er ook altijd aanwezig is zijn de lange gebedskaarsjes die je voor een paar cent kan kopen en dan één mag aansteken. Dat kleine ritueel is al mooi en hoort er eigenlijk al helemaal bij. Maar het is natuurlijk wel de bedoeling dat je er ook wat mee doet. Aansteken, stil worden, bidden tot God, of daarmee een overledene gedenken even stilstaan en in de vlam kijken.
Nu met die hele bizarre vliegtuigramp alles wat er in Gaza, Sirië en Irak gaande is zullen er in kerken ook wel veel kaarsjes zijn gaan branden.
Op de een of andere manier geeft dat dan het gevoel dat je op die manier toch iets kan betekenen voor de mensen die het treft en hun nabestaanden.
Maar hoe kan dat toch dat door dat simpele gebaar het branden van die kaars in zo’n kapelletje je zoveel doet, dat is toch best apart.. Want kom op zoveel stelt het toch niet voor? Of toch wel.

Het licht heeft natuurlijk wel een bijzondere betekenis voor ons. “God schiep licht en donker op de eerste dag”. Een brandende kaars kan beter dan wat dan ook de betekenis van het licht vervullen.
Jezus zegt ook dat hij het licht der wereld is en dat ook al is het nog zo donker om je heen en in je hart hij je leven kan verlichten letterlijk en figuurlijk. Door die eenvoudige kaars aan te steken kunnen we even die last en verdriet kwijt, we geven het aan God, in die kaars, die vlam schuilt hoop! Want er is altijd hoop, één klein vlammetje kan alle duisternis verdrijven, door die vlam wordt onze weg weer zichtbaar.
Door een kaars te ontsteken kun je er meerdere mee aansteken en zo kun je ook hoop doorgeven, de vlam is als een hand die je weer meetrekt in het licht en je de moed geeft om door te gaan.

“Als alles duister is, ontsteek dan een lichtend vuur, dat nooit meer dooft,
Vuur dat nooit meer dooft, als alles duister is”

Dit is een Taize lied, wat je herhaaldelijk moet zingen, zodat het in je en door je gaat werken.
Doe dan ook zo wanneer het je teveel wordt, de moed je in de schoenen zinkt brand dat kaarsje en je zal zien het Lichtje zal nooit weer doven.

Libelle

In de zomer zie je ze vaak vliegen die grote libelles, nu het herfst wordt zie je er nog wel eens een vliegen maar naarmate het kouder wordt verdwijnen ze weer. Libelles hebben een aantrekkingskracht op mij. Ik vind het prachtige dieren. En in de zomer cirkelt er altijd wel één om mij heen of gaat op mijn vinger zitten.

Die naam in het engels Dragonfly vind ik zo mooi, libelles, dolfijnen & zwanen heb ik altijd iets mystieks gevonden..een soort van melancholie die ik niet kan plaatsen maar ik vind ze alle drie bijzonder mooi.

Nu was ik zo benieuwd waarom ze in het engels Dragonfly zeggen het schijnt dat er een mythe is dat de Dragonflies (libelles) vroeger ooit draken waren…….wie weet….
Misschien dat door deze mythe ze door zoveel mensen als iets magisch worden gezien.

Dat doet niets af aan het feit dat het bijzondere beestjes zijn. Het leven van een libelle begint in het water als eitje. Naarmate ze groeit en ze zich ontwikkeld is er een soort metamorfose niet een volledige zoals een vlinder, maar wel heel mooi om te zien. Ik heb ooit de film microkosmos gezien in het Omniversum. Zo gaaf om dingen die zo klein zijn op zo’n groot scherm te aanschouwen.
Wanneer de libelle, dan nog nimf genoemd, zich losmaakt van het water lijkt ze een beetje op een engeltje, tenminste dat vond ik toen ik het zag
Ze blijft altijd dichtbij haar “wieg” bij haar bron. En ze bereikt haar volledige sterkste lichamelijke toestand tijdens de zomer waar ze haar kracht krijgt door de warmte van de zon.
Door het zonlicht kun je haar mooie regenboogkleuren zien die reflecteren en je soms versteld doen staan.

In veel landen heeft de Libelle dan ook een symbolische betekenis zoals geluk, voorspoed, kracht, harmonie, puurheid.

Ik denk ook dat door goed naar de libelle te kijken je een heel bijzonder schepseltje ziet. Die hoe teer hij ook is en hoe fragiel zijn vleugels zijn in de hevigste windstoten toch door blijft vliegen en zwegen. En de libelle laat ons zien dat ook wij licht kunnen reflecteren namelijk Het Licht van God die deze donkere wereld zo hard nodig heeft, door Zijn zoon door ons te laten schijnen.
Eigenlijk zouden wij de libelles van God kunnen en moeten zijn. Hij heeft zijn Licht ( de Heilige Geest) in ons hart geplaatst om ons te leren, te begeleiden, en om het Licht door ons te laten schijnen zodat anderen aangetrokken worden tot Hem.

Ons licht is de Liefde van Jezus Christus. Wanneer we dicht bij God, onze bron van leven, zijn, zijn wij op ons sterkst en kunnen we voor Hem het beste zijn.