All Hallows Eve
Vanavond wordt Halloween op veel plekken gevierd. Een feest van duisternis en angst. Een feest over de dood en enge dingen. En dat is jammer want Samhain van oudsher was een heel ander feest.
Wat niet veel mensen weten is dat de Kelten, wiens feest het is, eigenlijk de Galaten zijn. Ja waar een brief naar is geschreven in de Bijbel door Paulus. Diezelfde mensen inderdaad. De Galaten waren een volk,zoals we in de Bijbel kunnen lezen, een volk wat snel beïnvloedbaar was maar ook een barbaars volk. Met vreemde rituelen en mensenoffers. Snel ook andere verhalen als waar aannamen. Vandaar dat Paulus , ze ook zo streng toespreekt in zijn brief. Wij kunnen onszelf daar in herkennen. Ook wij waren heidenen en mede door de reizen van Paulus naar deze Galaten verspreidde zich de Goede Boodschap.
De Kelten en dus afstammelingen van de Galaten hadden ook andere feesten, één daarvan is Samhain. De Kelten hadden het jaar opgedeeld in vier groepen. Wij kennen ze, als de seizoenen.
Het mooie aan dit feest is dat het een feest ter ere van de natuur is van de Schepping en al is het niet een Christelijk feest het herinnert ons wel aan Hem.
Op 31 oktober wordt het steeds donkerder om ons heen en gaan we de winter in.
De kern van het Christendom wordt gevormd door de dood, verrijzenis en hemelvaart van Christus, en het is de basis van ons begrip van dood en eeuwig leven. Terwijl de kerk met vreugde Pasen viert, geeft zij ook dagen om stil te staan bij onze eigen dood en om hen te gedenken die ons zijn voorgegaan, daarom hebben wij Allerheiligen (1 nov.) en Allerzielen (2 nov.). In de oudheid begon de Kerk haar feestdagen vaak met een nachtwake de nacht ervoor en zo werd Halloween (Allerheiligenavond) ingesteld.
Veel van onze vieringen van Halloween zijn aanpassingen van andere geloofstradities. In Keltisch Brittannië markeerde het feest van Samhain het einde van de zomer en het begin van de winter. Deze tijd van het jaar werd niet alleen gebruikt voor de oogst en het “overwinteren” van voedsel, maar werd ook geassocieerd met de dood.
De Kelten geloofden dat in de nacht van 31 oktober de geesten van de doden over straat liepen en werden veroordeeld door de heer van de duisternis. Ze staken vreugdevuren aan om de duisternis te bezweren, en de zielen van de doden werden uitgenodigd in het licht van de familiehaard om de warmte en de vruchten van de oogst te delen. Dit verwelkomen met voedsel ontwikkelde zich tot “truc of traktatie”, net als de griezelige kostuums die bedoeld waren om de geesten in verwarring te brengen. Achter het schenken van voedsel en het verwelkomen van zielen schuilt de herinnering om een genadige en warme gastvrijheid te betonen aan alle mensen.
Meer dan 2000 jaar geleden vierden mensen op deze manier het feest. Wij weten nu dat al de angst om onze naasten en geliefden die zijn overleden en gegrepen zouden worden door de heer van de duisternis, een angst is die wij niet meer hoeven te hebben.
Jezus heeft de dood overwonnen en dus hoeven wij ons niet te verkleden om satan te verwarren zodat onze geliefden niet worden mee gesleurd naar de onderwereld.
De dood is overwonnen het Licht en leven hebben het laatste woord. Ondanks het duister om ons heen, brandt in ons een niet verzengend Vuur, een Licht wat niet gedoofd kan worden.
Roar of Love 