Hoe ervaar je God meer in je leven en hoe kun je dat vasthouden is de vraag in de Bloghop van de maand maart. En dat is best wel een hele grote geloofsvraag. En ook één die niet zomaar te beantwoorden is, ik denk dat er niet één antwoord op is.
Voor iedereen is het waarschijnlijk anders maar laat ik maar gewoon vertellen hoe het bij mij gaat.
Wanneer het stil wordt in huis, en dat zijn de momenten dat of iedereen op bed gaat of iedereen is naar school en werk en ik alleen thuis ben, dan wordt het redelijk stil in mij. En met stil bedoel ik absoluut niet dat er geen geluid is. Vaak zet ik muziek op waarbij ik kan zingen, woorden die mijn hart en ziel raken, juist omdat die liederen mijn verhaal zijn, en daardoor dichter bij God brengen. Muziek heeft heel erg die uitwerking op mij. Ik sta dan even wat dichter bij God en heb zelf ook het idee dat door het zingen van juist die muziek ik een groter bereik heb en ook echt mooier zing.
Echt stil worden is voor mij heel erg moeilijk, met een constante gedachtenstroom die als een hogesnelheidstrein door mijn brein reest, soms bijna op hol geslagen en niet te stoppen, is juist muziek de remedie om mij stil te zetten.
Afgelopen zomer heb ik een reis naar Taizé mogen maken en heb daar echt rust mogen ervaren. Daar is een snaar geraakt die ik hier in mijn omgeving niet kan vinden en mij ook met een soort heimwee laat zitten. De rust kun je vinden in de kerk daar, absoluut niet op de rest van de omgeving aangezien daar dan meer dan 3000 jongeren rondlopen, wat mij eerst een ongelooflijk unheimisch gevoel gaf, ik liep daar gedesillusioneerd rond. Maar tijdens de kerkdiensten, waarvan er drie op een dag zijn, ervaar je die rust. De stilte is eerst gevoelsmatig zo vreselijk lang, de tijd sleept tergend voort. Maar uiteindelijk is de stilte te kort. Je went eraan en het is echt heerlijk! Zo stil, terwijl ik eraan terug denk ontroerd het me gewoon weer. Juist doordat er zoveel mensen in die kerk zitten die stil zijn, ervoer ik een serene energie in de stilte. Onbeschrijfelijk eigenlijk.
Je kan die momenten niet vasthouden en dat moet je ook niet willen, God moet deel worden van je dagelijks leven ieder moment van de dag, het is een manier van leven die je je moet aanwennen. Zoals je tegen iedereen in je huis goedemorgen zegt, zeg je eerst goedemorgen tegen God. Ik dank God dat ik weer een goede nachtrust mocht hebben en weer gezond mag ontwaken en door de dag heen blijf ik in gesprek met God, op mijn manier wandel ik met God, hij is bij elk moment en wanneer ik hulp nodig heb vraag ik dat, wanneer iets goed is gegaan dank ik God. En zoals ik bij het opstaan God groet, dank ik God voor iedere dag, aan het einde van elke dag. En soms ervaar ik iets, maar heel vaak niet en dat hoeft ook niet ik weet dat Hij bij me is. Dat heeft Hij beloofd!
Wanneer je een bijzondere ervaring hebt verlang je daar steeds weer naar en zou je inderdaad willen dat het altijd zo bleef, maar dat is niet de bedoeling
Dit is een schilderij van mij, door mij geschilderd, een schilderij van heel wat jaren geleden. Toen ik dit schilderij schilderde had ik helemaal geen bedoeling met wat er op het schilderij staat. Maar het geeft heel goed weer wie ik ben en wat ik verlang. Ik verlang een te zijn met de schepping, ik sta alleen, maar zo voel ik me niet. Ik kan alleen niet goed genieten van de prachtige natuur als ik angstvallig de vlieger blijf vasthouden het geeft me namelijk geen vrijheid, om echt te kunnen genieten moet ik loslaten pas dan kan ik vrij zijn en zien wat God mij wil laten zien. Ik moet de controle los laten en mij overgeven aan God.
Gewoon stil zijn en weten dat Hij God is
Met deze blog doe ik mee aan de bloghop voor de maand maart deze maand verzorgd door Wendy Born http://christenleven.blogspot.nl/2018/03/god-ervaren-in-je-leven-bloghop-maart.html
Roar of Love 