Heimwee naar God

Ik heb heimwee naar God.
Vaak voel ik me enigzins verloren in deze wereld.
Ik kan intens genieten van alle mooie dingen in de schepping. Ik schilder graag de prachtige wolkenluchten die God zo mooi kan kleuren.

De mensen in deze wereld dat is een ander verhaal. Vaak begrijp ik hun bedoelingen niet
waar ze zich druk om maken of gewoon hoe ze zijn. Andersom komt het ook vaak voor dat ik niet begrepen wordt.
En mede daardoor voel ik me soms wat verloren en kan ik echt verlangen naar God.

Ik vind het bijzonder dat dat verlangen zo sterk kan zijn.
Een kind krijgt bij de geboorte dat Gods gevoel al.
Dat is toch opzich alleen al opmerkelijk. Dat Godsgevoel.
Zelfs nu worden er nog stammen ontdekt. Die nog nooit met een bijbel o.i.d. in aanraking zijn geweest.
En toch een”god” aanbidden!

Het is dan toch geen wonder dat dat verlangen in de meeste mensen zo groot is, en opzoek zijn naar het “iets”…

Gelukkig weet ik het wie mijn Schepper is. Ik hoef niet opzoek naar het iets. Ik weet wie mijn Vader is.

Helemaal niet raar dus dat ik zo nu en dan heimwee heb naar mijn Echte Thuis……

Advertentie

Kopieergedrag

Jonge katjes doen hun moeder na om te leren hoe ze zich moeten handhaven in de wereld. Kopieergedrag is zeer nuttig in de natuur om te leren te overleven. Kinderen kopiƫren spelenderwijs het gedrag van vader en moeder

Bewust en onbewust zijn we aan het kopieren, zo leert een kind praten, lachen, lopen. Maar ook alle negatieve uitlatingen van ons volwassenen wordt gekopieerd door kinderen.

Is dat ook met het geloof in God, ik denk voor een groot deel wel. Wanneer je je kind laat merken dat het voor jou heel balangrijk is, om te bidden, te zingen voor God, uit de bijbel te lezen en naar de kerk te gaan, zal het dat ook belangrijk gaan vinden en het zien als iets wat gewoon bij hun hoort.

Maar ik denk ook dat geloof een gave is. Iets wat moet groeien, en gevoed moet worden.

Zoals laatst met mijn kinderen.
Wij lezen dagelijks uit een dagboekje speciaal voor kinderen. Een stukje tekst uit de bijbel waarin je vanuit de ik-persoon voorleest. Onzettend leuk voor de kinderen, daarbij komt dat er een knutselopdracht bij zit maar ook een geloofsvraag.

Nu lazen we laatst over de verleiding van de duivel in de woestijn. En dat de duivel Jezus van zijn uiteindelijk doel af wilde houden door hem te verleiden een keuze te maken waarin Hij er zelf met sprongen op vooruit zou gaan.
Nu hebben we het toch al heel vaak over goede vrijdag en pasen gehad, maar mijn oudste dochter, inmiddels elf, vroeg mij wat dat DOEL dan wel was.
Ik keek haar toch enigzins verwonderd aan. En dacht toen bij mezelf, dat is het dus herhaling, herhaling , herhaling.

Tot het kwartje eindelijk valt. Het moet dus echt gevoed worden anders is het heel moeilijk te begrijpen waar het om gaat in de bijbel. En zul je nooit voelen wat er in je hart leeft en Wat er wil Leven!