“Ik loop al een tijd op dit smalle pad in het bos, ben al vaak gestruikeld heb de krassen in mijn gezicht, en het lopen op dat pad gaat meestal niet zo licht
En ik denk wel eens, wat als ik nu eens wissel van pad, kijken hoe dat is. Zelf ervaren en voelen, wat het is dat ik dan wellicht mis
Maar ik ben nu al halverwege en heb al zo’n eind gehad. Ben nu al zo ervaren op dit krappe smalle pad.
Ik kan nu al stekelige takken ontwijken, huppel over opstaande stenen heen. En als ik over het pad terug kijk, zie ik dat de Zon eigenlijk altijd over me scheen
Nog een helft te gaan met obstakels en misschien wel pijn. Maar om aan het einde van dit pad te komen zou dat niet het allermooiste zijn?!”
(Schilderij en gedicht van mijzelf)
Wat mooi Tirza, de combinatie zo van gedicht en schilderij. Zo mooi, ook wat je schrijft over de Zon, die er altijd was. en hoe heerlijk het zal zijn om aan het einde te komen! Ga door met dit soort mooie dingen maken, zou ik zeggen!
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel Anja voor je lieve reactie😘
LikeLike
mooi Tirza!
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel Nel☺️❤️
LikeLike
Prachtig Tirza! Ik kan echt uitzien naar het einde van het pad terwijl ik best graag nog even hier ben. Nu ja, je begrijpt het wel. Je hebt het zelfs immers zo knap omschreven…
LikeGeliked door 1 persoon
Ik begrijp je helemaal hoor Anne😘 dankjewel voor je reactie
LikeLike