Vrij zijn

Als dochter van een begrafenisondernemer kwam de dood vaak voorbij, in verhalen die je als kind niet wil en niet hoort te horen. Maar het was deel van ons leven, en dus gewoon. Zelfs al ver voordat mijn vader begrafenisondernemer werd was ik vaak gefascineerd en ook als kind vaak bang voor de dood. Ik heb vaak gebeden dat bepaalde gedachten bij mij weg mochten gaan, en wanneer ik dat deed voelde ik altijd de onrust en angst wegebben en viel ik heerlijk rustig in slaap.

“Zo heavy stuff en ook nog eens in het Fries”

Jou leerde ik kennen toen ik ongeveer 16 was en jij zo’n 20. We zaten in hetzelfde jaar van het KMBO en ik vroeg me af waarom jij al zo oud was.

We konden het goed vinden en deelden de liefde voor muziek in al z’n uiteenlopende genres. Ik droomde van een carriere als zangeres en jij zat gewoon al in een band. Ik heb toen een casettebandje van je gekregen met jou muziek er op. Zo heavy stuff en ook nog eens in het Fries. Maar ik vond het gaaf eigen muziek maken. Toen ik van school ging verwaterde het contact en zag ik je niet meer.

Later pas begreep ik waarom jij zo laat instroomde op school je was ziek geweest en niet zo’n beetje ook.

Pas jaren later troffen we elkaar echt weer doordat mijn man jou kende van darten en zaalvoetbal. En jij vroeg hem of je jou fiets ook bij ons kon neerzetten zodat je dan bij ons in het dorp kon carpoolen. Tijdens die korte bezoekjes hadden we vaak best wel wat te bepraten. Mooie verhalen over vakanties, interesses in archeologie, de middeleeuwen, uiteraard ook weer de muziek, en later over de gezondheid en dat het op het werk niet meer ging. Je steeds meer beperkt werd door je lichamelijke toestand en omdat mijn broer met Alpha-1 ook vaak onbegrip ervoer van mensen, kon ik me goed jou toestand inschatten en begreep ik jou op die manier.

“Maakt u geen schatten op aarde maar schatten in de Hemel”

Jij drukte ons op het hart dat we moesten genieten van het nu! En dat wat je graag wil doen, je wanneer het allemaal financieel mogelijk is, nu ook moet doen, het leven is maar betrekkelijk. Je had afscheid genomen van de kerk toen je de eerste keer ziek werd en dat kwam door een ervaring op die leeftijd, een veroordeling waar een puber natuurlijk niks mee kon.

Toen ik je vertelde dat ik daar ook niks mee kon en geloofde in een Liefdevolle God beaamde je dat. Ik vond het fijn dat ik dat stuk wat zo wezenlijk voor mij is ook gewoon met je kon delen. Respect in vriendschap is belangrijk.

We volgden elkaar op Instagram en FB en kregen meer contact. Vooral toen je wederom ziek werd, via Messenger informeerde je mij wat er aan de hand was en de gesprekken begonnen weer. Na een helse chemokuur had je het besluit genomen om daar mee te stoppen, je lichaam kon het niet meer aan.

Toen je je weer iets beter voelde ben ik gezellig bij je op bezoek geweest. Leuke gesprekken over van alles en nog wat, geen moment stilte. En je had hoop, bleef opgewekt en keek uit naar de mooie dingen in het leven. En leefde bij de dag.

En toen kwam het bericht van je op 12 augustus “ik haw hiel min nijs”. De rollercoaster was weer begonnen met rijden en je had heel goed in de gaten dat ie op hol sloeg, het ging heel snel. Volgens mij heb je de kostbare tijd die je nog gegeven is goed besteed. Ik kreeg allerlei berichtjes over naar London en boottripjes. Kostbare momenten met je gezin en vrienden. Ik zou nog op bezoek komen maar ik had wel in de gaten dat deze tijd voor je geliefden was.

Toen ik je in de laatste weken vertelde dat we voor je hadden gebeden in de kerk, deed je dat wel wat zei je en vond je het mooi. Ook al werd je niet meer beter, het enige waar we voor konden bidden dat de rest van jou reis niet te zwaar voor je werd. En je je langzaam los kon maken van dit aardse leven.

Als tatoeage had je de Vegvísir op je arm staan een Vikingen Kompas. Je had het me wel eens uitgelegd wat het betekende maar nadat ik het nogmaals op je rouwbrief zag staan heb ik het toch nog maar eens weer opgezocht. Het betekend: ook al begeef je je in stormen en slecht weer je niet zal verdwalen, je zal je thuis vinden ook al weet je niet exact waar dat Thuis zal zijn.

Ik denk dat je je Thuis nu wel hebt gevonden.

Dankjewel dat je een tijd op mijn levenspad bent mee gewandeld en ik een tijdje op die van jou mocht lopen.

Ter herinnering aan een vriend

Martin van der Vlugt